Podstawowe normy czasu pracy kierowców
Regulacje prawne dotyczące norm czasu pracy kierowców
Podstawowe normy czasu pracy kierowców w Unii Europejskiej określone zostały w rozporządzeniu Rady (WE) nr 561/2006. Stosowanie się kierowców i przewoźników do tych wytycznych jest bardzo ważne, gdyż służy ono zapewnieniu bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu drogowego. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów sprawują odpowiednie organy państwowe, a za uchybienia w tej materii grożą wysokie kary. Warto zatem znać podstawowe regulacje dotyczące czasu pracy oraz przerw i okresów odpoczynku kierowców wykonujących przewóz drogowy rzeczy i osób; choć trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że są one dość zagmatwane.
Zastosowanie i cel ogólnowspólnotowych regulacji prawnych
Zmęczony kierowca stanowi ogromne zagrożenie na drodze, dlatego też już w 1985 r. postanowiono wprowadzić na skalę ogólnowspólnotową zasady dotyczące czasu pracy kierowców i tachografów. Zostały one jednak właściwie zapisane i ujednolicone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 kwietnia 2006 r., dotyczącym prowadzenia pojazdów oraz korzystania z przerw i odpoczynków w przewozach krajowych i międzynarodowych realizowanych na obszarze EU. Rozporządzenie to stosuje się, niezależnie od kraju rejestracji pojazdu, do przewozu drogowego wykonywanego na terytorium Wspólnoty oraz pomiędzy Szwajcarią i państwami będącymi stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do przewozu drogowego:
- a) rzeczy, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdów łącznie z przyczepą lub naczepą przekracza 3,5 tony; lub
- b) osób, pojazdami skonstruowanymi lub trwale przystosowanymi i przeznaczonymi do przewozu więcej niż dziewięciu osób łącznie z kierowcą.
Celem niniejszego dokumentu jest poprawa bezpieczeństwa drogowego, poprawa warunków socjalnych pracowników transportu drogowego oraz wspieranie sprawiedliwej konkurencji w ramach sektora transportu drogowego. Służą temu głównie przepisy określające maksymalny dzienny, tygodniowy i przypadający w okresie każdych dwóch kolejnych tygodni czas prowadzenia pojazdu, przepis zobowiązujący kierowcę do korzystania z regularnego tygodniowego okresu odpoczynku co najmniej raz na dwa tygodnie oraz przepisy przewidujące, że w żadnym przypadku dzienny okres odpoczynku nie powinien być krótszy niż nieprzerwany okres dziewięciu godzin.
Dodatkowo rozporządzenie ma na celu przyczynienie się do polepszenia metod monitorowania i egzekwowania przepisów przez państwa członkowskie oraz poprawy praktyk w transporcie drogowym. W interesie bezpieczeństwa drogowego każdego państwa powinno być bowiem sprawdzenie, czy odpowiednie przepisy są w pełni i prawidłowo przestrzegane.
Okresy prowadzenia, przerwy i odpoczynek kierowcy
Unijne rozporządzenie opisuje i reguluje najważniejsze zagadnienia związane z czasem pracy kierowców. Do najistotniejszych należy zaliczyć definicje i wytyczne odnośnie okresów prowadzenia pojazdów, korzystania z przerw i odpoczynków.
Zgodnie z ww. rozporządzeniem czas pracy kierowcy to czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która obejmuje wszelkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego.
Co można zaliczyć do czasu pracy kierowcy:
- prowadzenie pojazdu,
- załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem,
- nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym,
- czynności spedycyjne,
- obsługę codzienną pojazdów i przyczep,
- inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy,
- niezbędne formalności administracyjne,
- utrzymanie pojazdu w czystości.
Dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin. Jednakże dzienny czas prowadzenia pojazdu może zostać przedłużony do nie więcej niż 10 godzin nie częściej niż dwa razy w tygodniu. Dziewięciogodzinny lub dziesięciogodzinny okres prowadzenia pojazdu obowiązuje każdego kierowcę, niezależnie czy podróżuje samodzielnie czy w załodze. Decyzję o przedłużeniu tego okresu zazwyczaj podejmuje kierowca. Za przekroczenie tych limitów do godziny kierowcy grozi mandat w wysokości 100 PLN i 100 PLN za każdą kolejną przekroczoną godzinę. Przedsiębiorca za przekroczenie dopuszczalnego czasu prowadzenia kierowcy od 15 min do godziny otrzyma karę w wysokości 100 PLN oraz 200 PLN za każdą kolejną.
Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 56 godzin. Kierowca za przekroczenie tego limitu od 30 minut do 2 godzin otrzyma mandat w wysokości 50 PLN i 50 PLN za każdą kolejną godzinę. Przedsiębiorca zaś musi liczyć się z mandatem w wysokości odpowiednio 50 PLN w przedziale od 30 minut do 2 godzin oraz po 200 PLN za każdą kolejną przekroczoną przez kierowcę godzinę. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni nie może przekroczyć 90 godzin.
Po okresie prowadzenia pojazdu trwającym cztery i pół godziny kierowcy przysługuje ciągła przerwa trwająca co najmniej czterdzieści pięć minut, chyba że kierowca rozpoczyna okres odpoczynku. Przerwę tę może zastąpić przerwa długości co najmniej 15 minut, po której nastąpi przerwa długości co najmniej 30 minut, rozłożone w czasie w taki sposób, aby zachować zgodność z przepisami.
Kierowca korzysta z dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku. Dzienny okres odpoczynku oznacza dzienny okres, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem i obejmuje regularny dzienny okres odpoczynku lub skrócony dzienny okres odpoczynku:
– regularny dzienny okres odpoczynku oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 11 godzin. Alternatywnie, regularny dzienny okres odpoczynku można wykorzystać w dwóch częściach, z których pierwsza musi nieprzerwanie trwać co najmniej 3 godziny a druga co najmniej 9 godzin,
– skrócony dzienny okres odpoczynku oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 9 godzin, ale krócej niż 11 godzin;
Tygodniowy okres odpoczynku oznacza tygodniowy okres, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem i obejmuje regularny tygodniowy okres odpoczynku lub skrócony tygodniowy okres odpoczynku:
– regularny tygodniowy okres odpoczynku oznacza odpoczynek trwający co najmniej 45 godzin,
– skrócony tygodniowy okres odpoczynku oznacza odpoczynek trwający krócej niż 45 godziny, który można, na warunkach ustalonych w rozporządzeniu skrócić do nie mniej niż 24 kolejnych godzin.
W każdym 24 godzinnym okresie po upływie poprzedniego dziennego okresu odpoczynku lub tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi wykorzystać kolejny dzienny okres odpoczynku. Jeśli część dziennego okresu odpoczynku zawarta w 24 godzinnym okresie wynosi co najmniej 9 godzin, ale mniej niż 11 godzin, wówczas ten dzienny okres odpoczynku uznaje się za skrócony dzienny okres odpoczynku. Dzienny okres odpoczynku może zostać przedłużony do rozmiarów regularnego lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku. Kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku. W ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca musi wykorzystać co najmniej dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku, lub jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku trwający co najmniej 24 godziny. Skrócenie to należy jednak skompensować równoważnym odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu. Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24 godzinnych licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.
Uwaga!!! Jeżeli kierowca dokona takiego wyboru, dzienne okresy odpoczynku i skrócone tygodniowe okresy odpoczynku poza bazą można wykorzystywać w pojeździe, o ile posiada on odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy i pojazd znajduje się na postoju.
Podsumowując
Regulacje dotyczące czasu pracy kierowcy są bardzo skomplikowane, jednak trzeba ich bezwzględnie przestrzegać. Stosując się do wytycznych unijnego rozporządzenia kierowca jest w pełni sprawności psychofizycznej, co przekłada się na spostrzegawczość oraz czas reakcji na zdarzenia podczas jazdy. To z kolei gwarantuje bezpieczeństwo kierowcy, jego pasażerów, innych uczestników ruchu drogowego oraz przewożonego ładunku. Przedsiębiorstwo transportowe musi organizować pracę kierowców w taki sposób, aby kierowcy ci mogli przestrzegać przepisów rozporządzenia. Przewoźnik odpowie bowiem za naruszenia, których dopuszczają się kierowcy tego przedsiębiorstwa, nawet jeśli naruszenie takie będzie miało miejsce na terytorium innego Państwa Członkowskiego lub w państwie trzecim. Kierowca może odstąpić od stosowania przepisów tylko w uzasadnionych przypadkach, do których należą: awarie pojazdu, wypadki drogowe oraz choroba kierowcy.
Regulacje te są bardzo skomplikowane, jednak na szczęście przedsiębiorcy mogą i wręcz powinni korzystać z usług profesjonalnych firm doradczych, zajmujących się tematyką przestrzegania i rozliczania czasu pracy kierowców w transporcie. Pozwoli to im nie zgubić się w gąszczu zawiłych przepisów i lepiej zrozumieć wszystkie zagadnienia prawne.
Podstawa prawna rozporządzenie Rady (WE) nr 561/2006
20 lutego, 2017 @ 6:52 am
Art. 14.
1. W każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego
odpoczynku. Dobowy odpoczynek może być wykorzystany w pojeździe,
jeżeli pojazd znajduje się na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania.
20 lutego, 2017 @ 7:49 am
b) dodaje si´ ust. 3 w brzmieniu:
„3. W przypadkach, o których mowa w art. 20
ust. 2 pkt 1, oraz w przypadku zmiany pory w art. 8 ust. 1—5 rozporządzenia (WE)
nr 561/2006 i w art. 8 ust. 1—3 Umowy
AETR, nie stosuje się odpoczynku,
o którym mowa w art. 14.”;
CO OZNACZA ŻE SKRÓCONY odpoczynek może być jedynie zastosowany ( w przypadku zmiany pory) czyli przejścia z zmiany dziennej na nocną albo na odwrót.
Artykuł 8
1. Kierowca korzysta z dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku.
2. W każdym 24 godzinnym okresie po upływie poprzedniego dziennego okresu odpoczynku lub tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi wykorzystać kolejny dzienny okres odpoczynku.
Jeśli część dziennego okresu odpoczynku zawarta w 24 godzinnym okresie wynosi co najmniej 9 godzin, ale mniej niż 11 godzin, wówczas ten dzienny okres odpoczynku uznaje się za skrócony dzienny okres odpoczynku.
3. Dzienny okres odpoczynku może zostać przedłużony do rozmiarów regularnego lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku.
4. Kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku.
5. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2, w ciągu 30 godzin od zakończenia dziennego lub tygodniowego okresu odpoczynku, kierowca należący do kilkuosobowej załogi musi skorzystać z kolejnego dziennego okresu odpoczynku trwającego co najmniej 9 godzin.
SZANOWNI KIEROWCY JEŻELI PRACODAWCA KAŻE WAM JECHAĆ PO 9 GODZ. ODPOCZYNKU I NIE ZMIENIA SIĘ WAM PORA, MOŻECIE JAK NAJBARDZIEJ ODMÓWIĆ JAZDY PO 9 GODZ. ODPOCZYNKU, SAM JESTEM KIEROWCĄ I WIEM W JAKI SPOSÓB TRAKTUJĄ NAS NIEKTÓRZY PRZEDSIĘBIORCY PRACA 15 GODZ. 9 GODZ. PAUZY TRZY RAZY POD RZĄD W TYGODNIU = OBÓZ , WIĘC WARTO ZNAĆ PRZEPISY I UMIEJĘTNIE Z NICH KORZYSTAĆ.