Problem z uzyskaniem zapłaty? Pamiętaj o ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych!

Zmorą przewoźników jest terminowość wypłaty wynagrodzenia za wykonaną usługę. Dla nich samych termin dostarczenia towaru musi być rzeczą święta i jeśli już dokonali przewozu w sposób należyty nie mający podstaw do jakichkolwiek zastrzeżeń, to powinni zgodnie z umową w terminie mieć wypłacone wynagrodzenie. Niestety nie zawsze ma to miejsce.

Kontrahenci często próbują różnych trików, które spowalniają wypłacenie należności. Może to być chociażby zapis o dostarczeniu dokumentów, które zgodnie z Konwencją CMR nie powinny decydować o płatnościach na rzecz przewoźnika.

Rzadko kiedy właściciele firm transportowych pamiętają o ustawie, która może stać ich orężem w walce z nieterminową zapłatą. W 2013 roku ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych uległa zmianie z korzyścią dla tych, którzy mają problem ze ściągnięciem należności od swoich dłużników.

Ustawa określa szczególne uprawnienia wierzyciela i obowiązku dłużnika w związku z terminami zapłat za wykonanie usługi zgodne z zapisami zawartymi w umowie.

I tak artykuł 6 ustawy mówi o terminie zapłaty w przypadku, gdy nie został on określony w umowie ? na co przewoźnik swoją drogą powinien zwrócić szczególną uwagę, a także o ustawowych odsetkach, kiedy to zleceniodawca nie wywiąże się z uregulowania należności.

Art. 6.

1. W przypadku gdy termin zapłaty nie został określony w umowie, wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe, po upływie 30 dni, liczonych od dnia spełnienia swojego świadczenia do dnia zapłaty, ale nie dłużej niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego.
2. Za dzień wymagalności świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 1, uważa się dzień określony w pisemnym wezwaniu dłużnika do zapłaty, w szczególności w doręczonej dłużnikowi fakturze lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, ale nie wcześniejszy niż dzień doręczenia wezwania.
3. Za dzień wymagalności świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 1, uważa się również dzień określony w wezwaniu dłużnika do zapłaty dokonanym w postaci elektronicznej, o ile strony przewidziały w umowie taki sposób składania oświadczeń woli.

Ważnym w ustawie jest zapis, że strony umowy mogą ustalić termin zapłaty dłuższy niż 30 dni, pod warunkiem, że ma to swoje uzasadnienie i nie przekracza przewidzianych ustawą 60 dni. Jeśli brakuje uzasadnienia, to wierzyciel ma prawo po 30 dniach dochodzić wypłaty odsetek za opóźnienie w terminie płatności. Warto również pamiętać, że nawet gdyby nasz kontrahent uzależnił uregulowanie należności od badania potwierdzającego zgodność dostarczonego towaru z jego stanem w momencie pobrania, to także jego badanie nie może przekroczyć 30 dni od momentu wykonania usługi przewozu.

Jak widać w problemowych sytuacjach można podeprzeć się naszym prawem, o czym często zapominamy tocząc boje z kontrahentami. A wystarczyłoby zacytować ustawę, a najlepiej powołać się na nią już w samej umowie przewozu.