Jak transportować ładunek niebezpieczny (ADR)?

2.2/5 - (68 votes)

adrŁadunek niebezpieczny może stanowić zagrożenia dla zdrowia, życia i bezpieczeństwa ludzi, zwierząt oraz środowiska.

Firmy transportowe oferujące usługi w zakresie przewozu takich ładunków muszą spełniać szereg określonych wymagań. Zostały one szczegółowo określone w europejskiej umowie ADR. Nakłada ona obowiązki zarówno na producenta, nadawcę, przewoźnika i odbiorcę finalnego.

Przed rozpoczęciem transportu każdy nowy towar musi zostać poddany klasyfikacji. Materiał niebezpieczny zaliczany jest do jednej z 13 klas zagrożeń i otrzymuje specjalny czterocyfrowy numer UN. Numer ten odpowiada niebezpiecznym właściwością danego produktu. Siła zagrożenia charakteryzowana jest dodatkowo przez różne podklasy. Po zakwalifikowaniu towaru do odpowiedniej grupy i nadaniu mu numeru następuje dobór właściwego środka transportu i odpowiedniego opakowania towaru. Opakowanie dobierane jest zgodnie ze stopniem zagrożenia jakie niesie ładunek.

Materiały stwarzające duże zagrożenie zaliczane są do I grupy pakowania, materiały stwarzające średnie zagrożenie do II grupy i materiały stwarzające małe zagrożenie do III grupy pakowania.

Wybór sposobu przewozu ładunku niebezpiecznego należy do nadawcy ładunku. Dodatkowo przewoźnik, któremu zlecono przewóz powinien zweryfikować wybór środka transportu i podstawić pojazd spełniający wymagania zgodnie z nadanym ładunkowi numerem UN. W transporcie drogowym materiały niebezpieczne mogą być transportowane na trzy sposoby. Pierwszy to przewóz przesyłki w sztukach. Każda sztuka towaru powinna być oznakowana nalepką ostrzegawczą i numerem UN, a w przypadku towarów wybuchowych nalepką z nazwą materiału zawartego w opakowaniu. Jeśli towar stwarza kilka różnych zagrożeń to na odrębnych nalepkach umieszcza się toksyczność, właściwości żrące i palność. Przewóz w sztukach może odbywać się za pomocą skrzyń, kontenerów, na platformach lub pojazdów ze specjalnie przystosowanym nadwoziem. Takie pojazdy powinny być wyposażone w sprzęt gaśniczy, awaryjny i ochrony osobistej. Pojazdy przewożące towary wybuchowe klasy 1 wymagają dodatkowo specjalnej konstrukcji i wyposażenia. Są one badane i dopuszczone do przewozu świadectwem Transportowego Dozoru Technicznego. Drugi sposób przewozu to przewóz luzem bez opakowania (dla stwarzających niewielkie zagrożenie towarów stałych). Odbywa się on za pomocą pojazdów skrzyniowych lub kontenerów. Trzecim sposobem jest przewóz w cysternach ze specjalnym wyposażeniem i posiadających świadectwo dopuszczenia do przewozu. Każda cysterna ma tzw. kod cysterny, czyli wymagania jakie musi spełnić do przewozu konkretnego ładunku np. typ pojazdu, stopień napełnienia zbiornika, odpowiednie oznakowanie.

Wszystkie pojazdy przewożące ładunki niebezpieczne muszą być oznakowane pomarańczowymi tabliczkami w kształcie prostokąta, umieszczonymi z przodu i z tyłu samochodu lub zestawu pojazdów, pionowo i prostopadle do osi pojazdu. W razie wypadku służby ratownicze dzięki odpowiednim oznaczeniom pojazdów i opakowań ostrzegane są o potencjalnym zagrożeniu. Razem z ładunkiem w kabinie musi być przewożona dokumentacja z nazwą i adresem nadawcy oraz odbiorcy, numerami UN wszystkich przewożonych ładunków, numerami nalepek, grupą pakowania, rodzajem i ilością towaru i dodatkowymi informacjami charakteryzującymi dany przewóz. Kierowca powinien posiadać także pisemną instrukcję od nadawcy w językach wszystkich krajów tranzytowych. Przewozy towarów niebezpiecznych podlegają stałym kontrolom drogowym. Kierowcy oraz wszyscy zatrudnieni przy przewozie powinni mieć szkolenia kursowe zakończone egzaminem i posiadać zaświadczenia ADR. Od 2003r. każda firma zobowiązana jest także do współpracy z doradcą do spraw bezpieczeństwa w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych.